Archiwum wystaw

Dzisiaj w bibliotece, w Filii Nr 1 w Bolszewie odbyła się prapremiera miniatury scenicznej Macieja Tamkuna pt. „PICTOR IMAGINUM” w wykonaniu „TEATER KRZIKÔ”, wieczór poetycki Janiny Januszewskiej – „Mojemu sercu potrzebne są wspomnienia” i „Pejzaże kaszubskie” – wystawa malarstwa Bronisława Melzera .

Od pół roku działa przy Bibliotece Publicznej Gminy Wejherowo im. Aleksandra Labudy „TEATER KRZIKÔ”. Systematyczne próby dały wymierny efekt. Licznie zgromadziła się publiczność w Sali teatralnej w Bolszewie. Sztuka nawiązuje do narodu kaszubskiego. Mamy w nim Smętka, Boginię Ładę, duszków Jigrzana i Mùczka. Mack i Tédi są przyjaciółmi. To między nimi nawiązuje się dialog. W rolę Mack wcielił się Maciej Tamkun, Tédiego zagrał Ludwik Lubieński, Boginię Ładę zagrała Jolanta Reszczyńska, a duchy kryjące się pod imionami Jigrzan i Mùczk ożywiły Antonina Szachowska i Kornelia Rutkowska.

Współpraca: Anna Miller.

W dalszej części wieczoru unosił się duch poezji za sprawą wieczoru poetyckiego Janiny Januszewskiej. „Mojemu sercu potrzebne są wspomnienia” – tak brzmiał tytuł wieczoru poetyckiego. Poetka oddała go dokładnie swoim wspomnieniom. Każdy z przeczytanych wierszy poprzedzony był jakoś historią z życia Pani Janiny. Gości wielokrotnie bili brawa. Rozmowę z Panią Januszewską prowadziła miłośniczka poezji Pani Violetta Wiśniewska.

Janina Januszewska – urodziła się 3 sierpnia 1951 r. w krainie cudownie czystych i urokliwych brasławskich jezior, leżących w przedwojennym województwie wileńskim. Po wojnie każdy, kto nadal chciał być Polakiem, wyjeżdżał do Ojczyzny. Tak postąpili także jej rodzice w ramach ostatniej repatriacji w 1957 r. Tamte strony, trochę już przysypane pyłem minionych lat, pozostały jednak w pamięci autorki – tematykę tę można znaleźć w jej wierszach. W 2004 r., w serii „Biblioteczka Gminy Wejherowo”, ukazał się jej debiutancki tomik poezji Moje wierszyki. Z zawodu jest fotografem, ale zajmuje się domem. Mieszka w Zbychowie w gminie Wejherowo, gdzie z powodzeniem prowadzi Koło Gospodyń Wiejskich i zespół Zbychowianki.

Wieczór zakończony został wernisażem Bronisława Melzera. 38 wspaniały obrazów nawiązywały do pejzaży kaszubskich.

Bronisław Melzer – urodził się w 1952 r. w Zbychowie w gminie Wejherowo. Swój talent rozwijał już od najmłodszych lat pod okiem Pani Wiktorii Lewickiej. Pod koniec lat 70-tych umiejętności doskonalił w sekcji plastycznej w Morskim Domu Kultury w Gdańsku. Jego prace zostały zauważone przez plastyków Wojewódzkiego Ośrodka Kultury. Od tamtej pory brał udział w licznych plenerach malarskich (m.in. w Górze, Łebie, Starogardzie Gdańskim, Helu oraz w Orlu, Górze i na Żuławach). W rodzinnej Rumi doceniono go na konkursach z okazji 40-lecia, 50-lecia oraz 55-lecia nadania praw miejskich. Od dwóch lat czynnie bierze udział w przedsięwzięciach artystycznych organizowanych w miejscowości Jazowa. Ich celem jest zwiększenie zainteresowania regionem Żuław poprzez odzwierciedlenie na płótnie piękna krajobrazu, historii i tradycji tych miejsc. Analizując na przestrzeni lat jego warsztat malarski, można dostrzec, iż pierwsze kroki stawiał w technice akwarelowej, natomiast z biegiem lat jego obrazy były coraz częściej i odważniej malowane olejem. Eksperymentując w tej technice autor inspirował się malarstwem impresjonistów. W jego twórczości można dostrzec, iż główną zasadą jaką kieruje się tworząc swoje dzieła, jest uchwycenie momentu, sensualnej chwili podkreślonej światłem i barwą. Mieszka w Rumi. Nagrody sponsorował Henryk Skwarło – Wójt Gminy Wejherowo.

Wystawę można oglądać od poniedziałku do piątku w godzinach 7.30–15.30 w bibliotece przy ul. Reja 9 w Bolszewie. W spotkaniu uczestniczyło 70 osób.

WSPÓŁPRACA: Anna Miller

OBSADA:

Mack – Maciej Tamkun

Tédi – Ludwik Lubieński

Bogini Łada – Jolanta Reszczyńska

Jigrzan – Antonina Szachowska

Mùczk – Kornelia Rutkowska

Akcja spektaklu rozgrywa się jednocześnie na kilku płaszczyznach, czas tu nie ma znaczenia, nie jest określony. Przeplatanie się epok historycznych wskazuje na nierozerwalny związek teraźniejszości z przeszłością: to, co mamy teraz, stanowi bezpośrednią konsekwencję tego, co mieliśmy w minionych wiekach, latach. Tekst spektaklu nawiązuje do wybitnych dzieł kaszubskiej literatury, „Życia i przygód Remusa” Aleksandra Majkowskiego a także „Twarzy Smętka” Jana Drzeżdżona. Kaszubi ciemiężeni przez wieki wreszcie swobodnie posługują się swoim językiem, kultywują tradycję i odkrywają prawdę o historii. Ich krzyk rozpaczy jest nadal słyszalny. Stąd nazwa przedsięwzięcia TEATER KRZIKÔ, nawiązującego także do znanego na całym świecie teatru Cricot 2 Tadeusza Kantora.

Jest to historia spotkania dwóch kaszubskich malarzy, przyjaciół, którzy postanawiają namalować wspólnie obraz przedstawiający krzyk narodu kaszubskiego, ciemiężonego i upokarzanego przez wieki. Środkami artystycznymi chcą to wyrazić jeszcze lepiej niż to zrobił Munch malując „Krzyk”. Oprócz głównych bohaterów w spektaklu bierze udział bogini Łada i dwa duchy ukazani w mitologii kaszubskiej jaka opisał Aleksander Labuda. Smutna strona narodu kaszubskiego Smętek aktualnie śpi w Grotach Mechowskich bo Kaszubi są na dobrej drodze odbudowywania swojej tożsamości.

Akcja przedstawienia jest dynamiczna, pełna symboliki, wszystkie ruchy aktorów są płynne i zsynchronizowane z muzyką kaszubską w tle.

Oprac. J.B.