Archiwum warsztatów dla dzieci, młodzieży i dorosłych

Dnia 5 maja 2014 r. w Bibliotece Publicznej Gminy Wejherowo im. Aleksandra Labudy w Bolszewie, odbyły się warsztaty autorskie z Roksaną Jędrzejewską-Wróbel laureatką I Nagrody Literackiej im. Kornela Makuszyńskiego za trylogię o ryjówce Florce.

W zajęciach uczestniczyło 26 przedszkolaków z Przedszkola Samorządowego z Gościcina (grupa Muchomorków 4,5,6 latków) wraz z wychowawcą Aleksandrą Ruth i stażystką Anną Bichowską. Zajęcia przebiegały w miłej atmosferze, gdzie pisarka przedstawiła dzieciom maskotkę bohaterkę książek – ryjówkę Florkę. Opowiadając jakim jest śmiesznym zwierzątkiem, gdy zapada w sen zimowy.

Podczas zajęć dzieci wykonywały książkę z bohaterem w roli własnej. Na tekturowych talerzykach, za pomocą kredek, przedstawiły momenty z życia, w których czuły się szczęśliwe. Dlatego też nie zabrakło, rysunków przedstawiających spacer z rodzicami, zabawę na placu zabaw lub z własnym zwierzakiem.

Celem warsztatów była umiejętność rozpoznawania, nazywania, rozróżniania i wyrażania uczuć. Pierwsza cześć polegała na rozmowie.

1. Czytanie fragmentów książek Roksany Jędrzejewskiej-Wróbel. W wybranych fragmentach bohaterowie doświadczają różnych emocji. Strachu, ulgi, smutku, radości, złości, zazdrości, wdzięczności itp. Zadaniem dzieci było rozpoznanie przeżywanych przez bohaterów uczuć. Rozmowa na temat tego, dlaczego przeżywają oni takie a nie inne emocje i jak je wyrażają.

Nie ma złych i dobrych emocji, wszystkie po prostu są i każdy człowiek je odczuwa. Dorośli i dzieci – tak samo. Warto czytać, bo bohaterowie literaccy przeżywają te same emocje, czytając – poznajemy siebie.

2. Czytanie fragmentów książek Roksany Jędrzejewskiej-Wróbel „Florka. Z pamiętnika ryjówki”, której bohaterka pisze pamiętnik o tym, co przeżywa.

Rozmowa z dziećmi na temat ich własnych doświadczeń związanych z uczuciami, których doświadczyli bohaterowie literaccy i Florka. Co robią ze swoją złością, strachem, zazdrością smutkiem? Jak Florka sobie poradziła?

Wszystkie emocje są w porządku, zły lub dobry może być tylko sposób ich wyrażania. Udawanie, że czegoś nie czuję, że nie jestem zły, kiedy jestem to ślepa uliczka. Aby bezpiecznie wyrażać swoje emocje, najpierw trzeba je dobrze poznać. Najlepiej narysować, opisać, opowiedzieć. Warto czytać, bo z książek możemy dowiedzieć się jak inni rady sobie w podobnych sytuacjach.

Druga część polegała na rysowaniu.

Przypominamy sobie, jakie uczucia przeżywali bohaterowie. Wybieramy trzy (np. złość, smutek i radość). Zastanawiamy się wspólnie z dziećmi, jak wyglądają. Np.: Jaki kolor ma złość? Jaki ma kształt? Jaki kolor? Czy jest gruba czy chuda? Czy ma oczy? Ręce? Nogi? Dzieci rysowały na tekturowych talerzykach portrety trzech swoich emocji.

ZAKOŃCZENIE – Dzieci z czwartego talerzyka robiły okładki do swoich książeczek, przy pomocy prowadzącej dziurkaczem robią dziurki w talerzykach, potem sznurkiem związywały wszystkie „strony” książeczki.

Oprac.: J.B. i D.W.